Dijabetes melitus tip 1, juvenilni dijabetes, šećerna bolest

Normalna regulacija glikemije

Glikemija je nivo glukoze u krvi. Regulišu je dva hormona pankreasa, insulin i glukagon. Ova dva hormona deluju antagonistički: insulin snižava glikemiju tako što podstiče korišćenje i skladištenje glukoze, dok glukagon stimuliše oslobađanje glukoze iz jetre u krv. Koncentracija glukoze u krvi, normalna je oko 5 milimola po litru ( ili 1 gram po litru) i  može se izmeriti analizom krvi.

Hipoglikemija i Hiperglikemija

Hiperglikemija je povećanje nivoa glukoze u krvi koje se smatra patološkim ukoliko je koncentracija veća od 7,8 mmol/l ili 1,2g/l. Produžena hiperglikemija uzrokuje umor, povećan apetit i jaku žeđ. Leči se ishranom, lekovima ili injekcijama insulina.

Hipoglikemija je sniženje nivoa glukoze u krvi ( manje od 3,5 mmol/l ili 0,6 g/l) i može dovesti do gubitka svesti. Kod dijabetičara, do hipoglikemije može doći nakon uzimanja prevelike doze insulina u okviru lečenja hiperglikemije, kao i nakon fizičke aktivnosti ili slabog otoka. Takve situacije se rešavaju unosom šećera.

Dijabetes Tip 1

Dijabetes tip 1 je autoimuna bolest koja uzrokuje uništavanje ćelija pankreasa koje stvaraju insulin, što rezultira hiperglikemijom. On čini 10% svih slučajeva dijabetesa i javlja se uglavnom pre 20. godine života, najčešće oko 12. Lečenje dijabetesa tipa 1 zahteva redovno ubrizgavanje insulina, odgovarajuću ishranu i često merenje glikemije iz kapilarne krvi. Ako se ne leči, bolest može rezultirati komom, pa čak i smrću.

Simptomi dijabetesa tipa 1

Na početku, oboleli ne oseća nikakve simptome. Kada glikemija dostigne visoku vrednost, organizam pokušava da višak glukoze eliminiše učestalijim i obilnijim mokrenjem i stvaranjem mokraće s velikom količinom šećera. To uzrokuje dehidraciju koja izaziva jaku žeđ. Povećava se apetit, ali obično dolazi do gubitka težine. Takođe, ovaj tip dijabetesa izaziva umor i glavobolje i pogoduje čestim infekcijama.

Injekcije insulina

U zavisnosti od pojedinca, insulin se ubrizgava 1-4 puta dnevno i to jednokratnim špricom ili insulinskom penkalom koja se može puniti. Može se ubrizgavati automatski i u kontinuitetu pomoću insulinske pumpe, uređaja koji se nosi za pojasom i ima kateter koji se umeće pod kožu. Insulin se ubrizgava u potkožno tkivo, a ako bi se davao inintramuskularno delovao bi prebrzo i moglo bi doći do hipoglikemije, ili u slučaju površinskog ubrizgavanja bi delovao presporo i rezultirao hiperglikemijom.